عکسهای شادی قدیریان

کارهای شادی قديريان عکاس باسليقه و هوشمند ايرانی از مجموعه عکس هايی که عکاسان ايرانی به نمايشگاهی در پاريس می فرستادند حذف شده است. او در تمام اين مجموعه از عکس هايش مثل همين که اينجاست يک شی خانگی يا آشپزخانگی را در فرمی مشابه استفاده کرده است. می گويد نمی داند چرا عکس هايش حذف شده است. مي گويد:«اين عكس ها آيينه خود من به عنوان يك زن ايراني است. يك حس شخصي به خودم و همجنسان خودم. من يك زنم چه طور مي توانم همجنسان خودم را به تمسخر و توهين بگيرم . من در اين مجموعه از المان هاي روز براي نشان دادن حجاب استفاده كردم. اگر اين توهين به زن است پس مسائل ديگري كه در جامعه وجود دارد مثل نداشتن حق طلاق و عدم اجازه حضانت كودكان و هزار چيز ديگر توهين به شان زن ايراني نيست؟»

.

.


در واقع شادی خانم با اين توضيح نشان داده است که می داند دليل حذف عکس هايش چيست: توهين به زن ايرانی. من هم فکر می کنم اين شبهه قوی است که او به زن ايرانی توهين کرده است. اينهم که می گويد: اين عکس ها آيينه خود من به عنوان زن ايرانی است به نظرم چندان صميمانه نيست. چرا که اين زن ها نمونه ای از زن های خانگی مايند و نه زن پرتکاپوی اجتماعی و مثلا عکاس مثل خود او. اگر هم ندادن اجازه حضانت و چه و چه توهين هست يا نيست اين به ما اجازه نمی دهد که ما هم به توهين ها اضافه کنيم. من بهترين و خنثاترين عکس او را در بالا انتخاب کرده ام. ولی عکس های او خالی از گزندگی توهين نيست. اين يکی را ببينيد:

شادی خانم حتما زبان عکس را بهتر از من می داند بخصوص زبان اين عکس ها را. در عين حال کار موزه هنرهای معاصر هم خلاف اخلاق حرفه ای است. اگر اين موزه واقعا فقط يک واسطه بوده است نمی توان از آن پذيرفت که در فرستادن عکس ها مداخله کند:

قديريان مي گويد:« ما از طريق گالري راه ابريشم ( نه از طريق وزارت ارشاد و موزه هنرهاي معاصر ) در نمايشگاه پاريس شركت كرديم. براي ارسال مجموعه ها موزه هنرهاي معاصر براي كمك به گالري راه ابريشم بسته بندي و ارسال آن را بر عهده گرفت.» به گفته وي ارسال اين تعداد اثر هنري به خارج از كشور از عهده گالري خصوصي مانند راه ابريشم خارج است. قديريان با بيان اين نكته که عكاسان از طريق گالري مجموعه هايشان را در اختيار موزه گذاشتند، مي افزايد: «پس از ارسال آثار من و سه نفر از عكاسان ديگر متوجه شديم كه موزه آثار ما را بازگردانده و آنها را حذف كرده است.»

اين صورتی از صورتهای آشفتگی جامعه ماست. نه؟ عکاس از فرهنگ ملی مايه می گذارد تا احتمالا با تکيه بر کليشه های رايج غربيان از تصور زن سنتی ايرانی به شهرتی در خارج از کشور دست يابد، و موزه خودسرانه در کاری که فقط واسطه است نقش داور را بر عهده می گيرد. هر کس بنا به ميل خود کار می کند. به گمانم درست است اگر بگوييم ما قانون نداريم. قاعده های فردی داريم (همان فرديت بی نظير ايرانی!).

تصويرها و نقل قول ها از: من حق دارم بدانم چرا حذف شده ام، در سايت زنان ايران که ظاهرا بعد از مدت کوتاهی وقفه دوباره فعال است.

کارهای پيشين شادی قديريان را که از خلاقيت آشکاری برخوردار است از جمله در ايرانيان دات کام ببينيد: Present in the Past؛ همين مجموعه مورد دعوا هم در ايرانيان تحت اين عنوان آمده است: خانم بپز-بروب

( Ms Cookandclean ) و تاريخ سپتامبر 2002 دارد

* بهاران*

انجمن گل های سرخ  ||  8:06 PM